بسمه تعالی
در ازل پرتوی حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و اتش به همه عالم زد
در ادامه باید دید که نیستی چیست و چه ارتباطی با هستی دارد.در حقیقت مهمترین بخش بحث را نیستی تشکیل می دهد، بحثی که دارای جنبه های مختلف علمی است که درابتدا ازجنبه تجربی بررسی وسپس وارد وادی نظری آن شده و تا حد امکان مباحث فلسفی و ریاضی مرتبط با آن را مطرح می کنیم.
از دیرباز آنچه که ذهن آدمی را به خود مشغول داشته کائنات و آغاز پیدایش آن است. که منجر به طرح نظریه های مختلفی در این رابطه شده است که از مهمترین آنها می توان به نظریه انفجار بزرگ اشاره کرد.
این نظریه، آغاز کائنات را از یک هسته اتم در فضا و زمان صفر می داند.به طوری که تمام کائنات در یک هسته اتم یا حتی کوچک تر از آن جای داشته و در یک لحظه یک انفجار بزرگ که حاصل گرانش شدید ناشی از فشردگی بوده است اتفاق افتاده و فضا و زمان آغاز گردیده است.هنگامی که فضا و زمان شروع به بزرگ و باز شدن کرد، دما مدام رو به کاهش گذاشت چنان که تخمین زده می شود وقتی فقط یک ثانیه از تشکیل کائنات می گذشته است ده میلیون کلوین کاهش دما داشته ایم.به این ترتیب نور آغاز کائنات بود، بعد از نور ماده ایجاد شد و بعد کهکشانها شکل گرفتند.
آزمایشات بسیاری برای اثبات این نظریه انجام گرفته و حتی دلایل بسیاری برای رد آن ارائه گردیده است اما آنچه که مسلم است این است که آفرینش کائنات آغازی داشته و پایانی خواهد داشت، آغازی که پس از آن زمان و فضا گسترش یافته، نور، ماده و کهکشانها به وجود آمده اند.
آنچه که در پرده اسرار است زمان قبل از زمان صفر است که حتی فکر ما قادر به درک آن نبوده و از شناختش عاجز است چرا که حرکت فکر در بعد زمان امکان پذیربوده و بدون آن برای فکر حرکتی وجود نخواهد داشت .لذا اگر روزی تمامی اسرارکائنات و نحوه آفرینش آن نیز برای ما روشن شود، برد فکر ما تا لحظه صفر آفرینش است و به قبل آن نخواهد رسید.با این اوصاف جایی را که فکر مادی و علم بشری قادر به درک و کشف آن نیست چه می توان نامید؟ بهترین نام انتخابی همان نیستی است که در جهت مخالف هستی است چرا که برای بشر آنچه که ملموس است، هست و هر آنچه که در هستی او قابل تعریف و درک نیست، نیست اما آنچه که پیداست این نیستی به معنای وجود نداشتن نیست بلکه به معنای وجود کرانه ای است خارج از حیطه درک بشری که منشا همه هستی است.
شاید بتوان این شعر حضرت حافظ را تاییدی بر نظریه انفجار بزرگ دانست که می فرماید:
در ازل پرتوی حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و اتش به همه عالم زد
ادامه دارد...
